تعیین گروه سرمی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سالمونلاهای جداشده از ماکیان گوشتی در اهواز

سالمونلوزیس یکی از مهم­ترین بیماری­های مشترک انسان و حیوان است. استفاده از آنتی­بیوتیک­ها شیوه­ای مهم برای کاهش میزان بروز و تلفات مرتبط با عفونت­های سالمونلایی است، اما مصرف نادرست و بی‌رویه آن­ها در مزارع طیور صنعتی ممکن است منجر به پیدایش مقاومت و در نتیجه ناکارآمدی داروهای ضدمیکروبی شود. هم­چنین، انتقال سویه­های مقاوم به آنتی­بیوتیک­ها به انسان از طریق زنجیره غذایی می­تواند تهدیدی برای بهداشت عمومی باشد. هدف از این مطالعه تعیین گروه سرمی و الگوی مقاومت آنتی­بیوتیکی در سالمونلاهای جدا شده از 25 گله گوشتی در اهواز بود. تمامی جدایه­ها با استفاده از آنتی­سرم­های تجارتی از نظر گروه سرمی و به روش انتشار دیسک (Kirby-Bauer) از نظر مقاومت دارویی نسبت به آنتی­بیوتیک­های رایج در صنعت مرغداری (انروفلوکساسین، فلورفنیکل، فسفومایسین، لینکوسپکتین، سولتریم و داکسی­سایکلین) و انسانی (جنتامایسین، آموکسی­کلاو، سیپروفلوکساسین، سفالکسین، سفوتاکسیم و سفتری­آکسون) بررسی شدند. سالمونلاهای جدا شده در گروه­های سرمی B (2 جدایه)، C (3 جدایه) و D (45 جدایه) قرار داشتند. از 50 جدایه­ سالمونلا، 24 جدایه (48 درصد) حداقل به یک نوع آنتی­بیوتیک مقاوم بودند. همه جدایه­ها به سولتریم، فسفومایسین، فلورفنیکل، سفالکسین و سفتری­آکسون حساس بودند. بیش­ترین و کم­ترین میزان مقاومت به­ترتیب در برابر لینکوسپکتین (36 درصد) و آموکسی­کلاو (2 درصد) مشاهده شد. شیوع بالای مقاومت دارویی در میان سالمونلاهای جدا شده از ماکیان نشان می­دهد که تجویز آنتی­بیوتیک باید با احتیاط بیش­تری صورت گیرد.